Hava mükemmel.. Sabah yüzümde bir gülümseme ile uyandım.. Fakat üzerimde bir tembellik var ki sormayın.. Dedim bi kere de güzel havada gezmek yerine şu zavallı haldeki odama bi çeki düzen vereyim.. Ama serde tembellik var ya, geciktirip duruyorum..
Bu geciktirme safhalarında nerden aklıma geldiyse, bu söz geliverdi aklıma:
ağzı bal yapanın, poposunda iğnesi vardır!.. Kim söylemişse ne kadar doğru söylemiş!..
Vaktiyle bi arkadaşım vardı.. Öyle çok uzun bir vakit de değil hee.. Sene gecen sene yani.. Uyuzlar kategorisinde önde bayrak taşımasına rağmen severdim kendisini.. Bir de tatlı dilliydi ki sormayın.. Sinirlendirdiği zamanlar hariç, şımartırdı insanı yani öyle.. Kızdığı zaman bilirdim akşam azcık içince seviom len seni diyecek, kafamı boğarcasına sıkacak.. Bal damlayacak yine ağzından..
Gel zaman git zaman, arkasını döndükçe gördüm iğnesini.. Sadece arkasını dönse iyi, geri geri geldi geldi geldi, uyardım uzaklaşmadı, batırdı iğneyi en nihayet!! Canım acımaz mı? Acıdı elbet.. Ama içim de rahatladı, sarıca arı değildi en nihayetinde.. Soktu ve öldü!!!
Allah hepimizi yaban arılarının şerrinden korusun.. Amin!..
Sevgiler..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder