6 Nisan 2010 Salı

Adapazarı Deprem Kültür Müzesi


17 Ağustos 1999.. O uğursuz günü şimdi burda duygularımı aktara aktara anlatmayacağım.. (ki istesem 10 sene gecmesine rağmen burda hüngürt şakırt edebilirim hepinizi :p )

Depremden birkaç sene sonra bu müzeyi oluşturdular.. O'ndan bahsetmek istiyorum birazcık..

Depremden 2 sene sonra yapımına başlanılan bu müze binası, hukuki aksamalar nedeni ile 2004 senesinde ziyarete açılmıştır..


450 m²’lik kullanım alanına sahip olan binaya yıkık duvarlar ve eğik kolonlar ile göçük havası verilmiştir..


Duvarlarda deprem zamanlarına ait fotoğraf ve gazete haberleri sergilenmektedir..




Müzede, depremde yıkılan binaların yapım tekniği ile ilgili inşaat malzemeleri ve sismografın yanısıra, o korkunç geceye ait yer hareketleri de sergilenmektedir.. Bu çizgilerin normal hali, görülenden çoooook çok daha küçüktür.. (blogspot yazısındaki "o" ve "g" harfleri hizasında en ince yeri görünüyor, onun da 1/3 ü kadar) Sarsıntının şiddetini burdan da anlayabiliriz..


Müzenin bir bölümü makinelerle yapay sarsıntı oluşturulacak şekilde dizayn edilmiştir.. Bu sayede depremin etkisi gerçek eşyalarla izlenebilmektedir.. Sanal deprem platformunda 7.4 büyüklüğünde sarsıntının bir benzeri yaşatılır.. Ben, müze açıldığı zaman, platforma ilk çıktığımda baygınlık benzeri bi fenalık geçirmiştim.. İtiraf etmeliyim ki 17 Ağustos gecesi, depremi saniye saniye yaşayanlar için oldukça etkileyici bir alan..

Bu arada müzemiz, dünyadaki 4. Deprem Kültür Müzesi imiş.. Bunu da yeni öğrendim...

Dün cicikkuzenim ile önünden geçerken birden durup "Sen deprem müzesini gezdin mi bakiiimm?!" soruma "hayır" diye cevap alınca kolundan tuttuğum gibi içeri soktum.. Kendisi yaşamadı o depremi.. Şehrin bayaaa bi dışındaydı o sıralar.. Yaşatmak istedim o sarsıntıyı ona (nasıl bir caniysem?!) ama sistem kapalı imiş, çalışmıyordu platform..




Bu kısmı yeni eklemişler.. Son girdiğimde yoktu çünkü.. Hepsinde bir isim yazılı.. Aramızdalar hala..



Unutmayacağız... Unutturmayacağız...


Sevgiler..

1 yorum:

Kbr-Bhdr dedi ki...

o kadar çok anım varki o güne ve sonrasına ait anlatsam yine böhüüü olur ağlarız bnde girmiorum ayrıntıya..

rabbime şükürler olsun bizde veya evimizde bi problem olmadı eşyalar kırıldı döküldü o kadar.. ama balkondan denizin dier ucunu yani avcıları izlememizi oranın yanışını asla unutamam.. ertesi sabah yardm amaçlı acvılara gittik ordaki manzaralar hala gözümde döner..

allahım bi daha yaşatmasın böle felaketler..

müzede çok güzel olmuş.. unutmamalı unutulmamalı!